Daniël Verhoeven 2bloggen.org
Inhoud
Inleiding
Militarisering van de Europese Middellandse Zee grenzen
De oude muur en de nieuwe grenzen
De militaire opbouw (1990-1999)
Escalatie van een grensconflict (1999-2007)
Export van een repressief beleid
De mythe van een Afrikaanse invasie
De 'pan-Afrikaanse' migratie politiek van nationalistisch Libië en zijn gevolgen
De klandestiene migranten uit de Sub-Sahara in Marokko
De passeurs groot of klein grut?
Europa verliest zijn geloofwaardigheid en wakkert de xenofobie aan
Referenties
Inleiding
De Europese politioneel/militaire aanpak van clandestiene migratie is uitgelopen op een humaan debacle. Het aantal bootvluchtelingen dat omkomt aan onze grenzen blijft constant. De behandeling van mensen zonder papieren als tweederangs burgers is een vorm van verdoken staatsracisme. In de nieuwe verblijfswet goedgekeurd door het Belgisch Parlement en gepubliceerd op 24/04/2007 spreekt men nog altijd van het terugdrijven van vreemdelingen die zich aan onze grenzen (transitzone luchthaven, haven) bevinden zonder geldige documenten, dwz een geldig inreisvisum of ander geldig document[1].
Door mensen zonder papieren te behandelen en af te schilderen als criminelen ontneemt men ze in feite alle rechten en stelt men ze bloot aan allerlei vormen van willekeur en uitbuiting (PICUM, 2007a, p. 5). Zo schuift de overheid de verplichting om de mensenrechten van de 'sans papiers' te respecteren van zich af. Niet toevallig heeft geen enkel rijk West-Europees land de 'Conventie van de Rechten van Migranten en hun Families' (resolutie 45/158 van de UNO goedgekeurd op 18 December 1990) [2] geratificeerd. In 2006 was de Conventie nog maar door 3 Europese landen geratificeerd, namelijk Azerbeidzjan, Bosnië en Herzegovina en Turkije. Intussen is Albanië erbij gekomen. In de lijst van 37 landen die de Conventie geratificeerd hebben, zal je geen enkel rijk land terugvinden[3].
Posts
